قدس آنلاین: گاهی خواندن یک خبر می‌تواند حالمان را خوب کند. به‌خصوص وقتی بین خبرهای بد اتفاق می‌افتد. مثلاً وقتی وسط اخبار بد کرونا و۹۰ میلیون تومانی شدن پراید نفس می‌کشیم، خبر کشته نشدن گاندوی ۲ متر و ۵۰ سانتیمتری می‌تواند حالمان را خوب کند. آن هم وقتی هنوز خبر کشته شدن بچه خرس به دست آدم‌های نامهربان یا تصاویر کشتن فجیع گربه، سگ و... را فراموش نکرده‌ایم.

یکی دو روز پیش بود که تمساح پوزه کوتاهی با طول ۲ متر و ۵۰ سانتیمتر وارد یکی از خانه‌های روستای سیدآباد چابهار می‌شود. حتماً منظره وحشتناکی بوده است و حتماً می‌توانست اتفاق بدی برای مثلاً بچه صاحب خانه بیفتد و بعد هم برای تمساح، اما به خیر گذشت. نکته حال خوش کن در این بین همان نجات دادن تمساح بود. همین که مردم با بیل و چوب به جان تمساح راه گم کرده نیفتادند و او را از پا در نیاوردند.

یادمان باشد در سال‌های اخیر گاندوها سبب تلف شدن گوسفند و یا مرغ مردم شده‌اند و بدتر از این، گاندوها موجب کشته شدن بچه‌ها هم شده‌اند اما با این همه مردم سیستان و بلوچستان یاد گرفته‌اند با گاندوها زندگی مسالمت‌آمیزی داشته باشند و حتی از آن‌ها حفاظت هم بکنند.

البته نباید توقع داشت همه آدم‌هایی که در روستاهای سیستان و بلوچستان و نزدیک به اقلیم زیست گاندوها زندگی می‌کنند این همه دلسوز گاندوها باشند، اما در کل حالا مردم می‌دانند گاندوها هم باید باشند و زندگی کنند و حتی آدم‌هایی پیدا شده‌اند که زندگی گاندوها برای آن‌ها مسئله‌ای مهم شده است.

یکی از این آدم‌ها، «ملک دینار شجره» است. مردی مهربان که در روستای «باهو کلات» در همسایگی رودخانه سرباز زندگی می‌کند و چقدر این مرد مهربان تمساح‌های پوزه کوتاه را دوست دارد و برای نجات آن‌ها کار کرده است. آن هم دست تنها و این را در مصاحبه مفصلی که با او یکی دو سال پیش داشتم دانستم. وجود «شجره» حالا با گاندوها پیوند خورده است و گاندوها موجب شده‌اند باهوکلات روستای گردشگری با موضوع دیدن تمساح پوزه کوتاه شود.

این چند خط می‌تواند سپاسی باشد از آن خانواده‌ای که تمساح را در حیاط خانه خودشان دیدند اما به او آسیب نزدند، از مردم روستای سیدآباد که با محیط زیست تماس گرفتند تا تمساح نجات پیدا کند و از همه آن‌هایی که در این مورد فرهنگ‌سازی کردند که تمساح هم بخشی از حیات است و نباید آن را از صفحه روزگار خط زد.